M Bałtyckim
Encyklopedia PWN
hydrol. woda świat. mórz i oceanów o jednolitej zawartości soli mineralnych: 55,2% chloru, 30,4% sodu, 7,7% jonu siarczanowego, 3,7% magnezu, 1,2% wapnia, 1,1% potasu i in., które określają jej zasolenie (ocean);
miasto wojewódzkie (woj. pomor.), pow. grodzki, przy ujściu Wisły do Zat. Gdańskiej.
Karpaty, rum. Carpaţii, niem. Karpaten, węg. Kárpátok,
jeden z największych łańcuchów górskich w Europie, położony w jej środkowej części, w Austrii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Polsce, Ukrainie i Rumunii;
największa chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, głosząca zasady wiary i życia religijnego określane jako katolicyzm, utożsamiająca się w swojej wierze i nazwie z Kościołem powszechnym (gr. katholikos ‘powszechny’) oraz uznająca w sferze doktryny i organizacji kościelnej autorytet papieża, biskupa Rzymu.
Wilno, Vilnius ,
stolica Litwy, na południowym wschodzie kraju, w odległości 315 km od Morza Bałtyckiego i 32 km od granicy z Białorusią.